ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΓΩ, ΤΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ
1) Νομιζω δεν ειναι καποιος σωστος αν πιστευει πως ολα οσα βιωνει ειναι απλως εσωτερικη υποκειμενικη αντιληψη του, και τιποτα περισσοτερο (δηλ εξωτερικος αντικειμενικος κοσμος δεν υπαρχει). 2) Ουτε παλι νομιζω ειναι σωστος εκεινος που πιστευει πως ολα ειναι εξωτερικη αντικειμενικη (υλικη) πραγματικοτητα και η συνειδηση το ιδιο (π.χ, ηλεκτρικα ρευματα στον εγκεφαλο) 3) Νομιζω ειναι σωστος εκεινος που δεχεται την υπαρξη και των δυο α) και της εσωτερικης υποκειμενικης αντιληψης του εαυτου και του κοσμου, και β) την αντικειμενικη υπαρξη του κοσμου εξω απο αυτον, αλλα που μπορει να αντιληφθει μονο μεσω της υποκειμενικης εμπειριας, Τωρα δεν μπορουν να εχουν σταθερα συνορα αυτες οι δυο "υπαρξεις" (εσωτερικη, εξωτερικη) χωρις το Εγω ΕGO (βλ. φαινομενολογια ατου Σαρτρ) . Το EGO (εγω) ειναι ο πιστος και πολυτιμος θυρωρος αναμεσα στο εσωτερικο (εαuτος) και το εξωτερικο (μη-εαυτος, κοσμος). Χωρις το εγω δεν μπορει να μπει ταξη, και να υπαρξει αξιοπιστη, αποτελεσματικη γνωση και πραξη. Αν δεν υπαρχει αυτο το EGO , εμφανιζεται συγχυση, και ενα παρατηρουμενο αλλωτε το νομιζουμε εξωτερικο αντικειμενικο κοσμο και αλλωτε εσωτερικη εμπειρια αντιληψης, η θα νομιζουμε πως ολα ειναι υποκειμενικη αντιληψη η ολα αντικειμενικη πραγματικοτητα. Οταν παρατηρουμε κατι με πολυ προσηλωση τοτε, το Εγω ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ, αλλα οχι στην πραγματικοτητα! Απλα , ως θυρωρος επεκτεινει τα συνορα του εσωτερικου κοσμου και συμεριλαμβανει αυτο που παρατηρουμε ως να ηταν εαυτος και οχι εξωτερικος κοσμος. Η εξελιξη της ανθρωπινης υπαρξης ειναι στην κατευθυνση οπου ο εσωτερικος κοσμος ολο και πιο συχνα γνεται και εξωτερικος αντικειμενικος κοσμος, και επεκτεινεται , και ο εξωτερικος αντικειμενικος κοσμος γινεται ολο και πιο συχνα εσωτερικος υποκειμενικος κοσμος και επεκτεινεται και αυτος. Αλλα αυτο απαιτει την ικανοτητα το Εγω, να αλλαζει τα συνορα. Δηλ ενα ευλυγιστο και οχι ακαμπτο εγω. Αυτο ειναι δυσκολο,απαιτει συνειδηση της καρδιας , και συχνα το Εγω γινεται εμποδιο στην γρηγορη εξελιξης της υπαρξης. Εξου και η πολεμικη εναντιον του Εγω. Αλλα χωρις ενα πιστο και εντιμο εγω θα υπαρξη συγχυση και αταξια. Τα εγω των ανθρωπων ειναι εκει οπου η ψυχη τους εστιαζεται και προσηλωνεται. Υπαρχουν επομενως διαφορετικα επιπεδα Εγω η ψυχικης εξελιξης Π.Χ. 1) Ανθρωποι που η ψυχη τους εστιαζεται και αντλει εντυπωσεις και το εγω τους κρυσταλλωνεται γυρω απο τα υλικα αντικειμενα (καταναλωτισμος). Ειναι η πλειοψηφια του πληθυσμου. 2)Ανθρωποι που η ψυχη τους εστιαζεται και αντλει εντυπωσεις και το εγω τους κρυσταλλωνεται γυρω απο τις πραξεις και την δραση (αθλητες, επιχειρηματιες κλπ). Ειναι η μια μικροτερη πλειοψηφια του πληθυσμου. 3) Ανθρωποι που η ψυχη τους εστιαζεται και αντλει εντυπωσεις και το εγω τους κρυσταλλωνεται γυρω απο τα συναιθηματα και τις σκεψεις (καλλιτεχνες, επιστημονες, συγγραφεις κλπ). Ειναι μια μειοψηφια του πληθυσμου. 4) Ανθρωποι που η ψυχη τους εστιαζεται και αντλει εντυπωσεις και το εγω τους κρυσταλλωνεται γυρω απο τα τις πνευματικες πεποιθησεις και αρχες (ιδρυτες θρησκειων, σοφοι, νομοθετες κλπ). Ειναι η μια ακομα μικροτερη μειοψηφια του πληθυσμου. τα 4 αυτα επιπεδα αποτελουν ενα τριγωνο, αναλογο του τριγωνου των επιπεδων αναγκων του Abraham Maslow. Οταν το εγω δεν εχει την ευλυγισια να εξελισεται και να αλλαζει επιπεδα, απο το 1) στο 2) και απο το 2) στο 3) κλπ δημιουργει προβληματα στην εξελιξη. Αλλα θα δημιουργηθουν και προβληματα οταν δεν υπαρχει καθολου ενα σωστο εγω. Και βεβαια αυτο το Εγω δεν ειναι μονο στην ατομικη υποκειμενικοτητα αλλα στο δικτυο της συλλογικης υποκειμενικοτητας.
