Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΠΩΣ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΑΡΞΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΜΗ ΘΝΗΤΗ ΨΥΧΗ ΕΙΧΕΙ ΤΙΣ ΩΦΕΛΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΣΩ ΖΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΦΟΥ ΠΕΘΑΝΕΙ.
1) Η πρωτη βασικη ωφελεια μιας τετοια επιγνωσης (συνηθως ως ειδους αφηρημενης "Πλατωνικης αναμνησης") ειναι πως αντιλαμβανεται καποιος την ταυτοτητα του εαυτου του οχι με βασει τις επιτευξεις και το βιογραφικο της θνητης του προσωπικοτητας αλλα με βαση απυθμενα περισσοτερες ικανοτητες και δυνατοτητες που δεν τους εχει δοθει ευκαιρια. Δηλ κατακρινει πολυ λιγοτερο καποιος τον εαυτο του, δεν το κρινει μονο με βαση το βιογραφικο του, και εχει ενα σεβασμο και αυτοεκτημηση για τον ευαυτο του ως μια υπαρξη τουλαχιστο εκατομυριων ετων. Αυτη η αυτοεκτιμηση επιτρεπει στους ανθρωπους πολυ λιγοτερο να ανεχονται στερηση ελευθεριων χειραγωγηση και τυραννια. Αυτος ο αυτοσεβασμος ομως και αυτοεκτιμηση ειναι και για τους αλλους ανθρωπους επισης. Ετσι οι ανθρωποι αλληλο-κατακρινονται λιγοτερο και υπαρχει περισσοτερος αλληλοσεβασμος.
2) Το κακο που κανει ηθελημενα η αθελα του καποιος σε μια αλλη ανθρωπινη υπαρξη, δεν ειναι κατι που καταγραφεται μονο σε θνητα κυτταρα του σωματος και μετα, ξεχνιεται με τον θανατο, αλλα αποτυπωνεται επισης στην μη θνητη ψυχη ως μορφη εικονων και αναμνησεων. Αυτο αυτοματα κανει τους ανθρωπους να ειναι πιο προσεκτικοι, απενατνι στις συνεπειες των λογων και των πραξεων τους στους αλλους ανθρωπους. Τους κανει ισως να προτιμιυν να κανουν καλο στους συναθρωπους τους. Το ιδιο ισχυει και για τα ζωα, το οποια επισης εχουν μη θνητη ψυχη, λιγοτερο εξελιγμενη απο του ανθρωπου. Ειναι και αυτα "προσωπα" επομενως εχει σημασια να μην εξασκουμε ζωοδουλεια και τυραννια στα ζωα.
3) Η επιγνωση αυτη, (της μη θνητης ψυχης στον ανθρωπο) σημαινει επισης πως κοινωνικα κρινουμε λιγοτερο απο την φαινομενικοτητα και εμφανιση των ανθρωπων, την κοινωνικη η εθνικη καταγωγη τους, οικονομικη επιφανεια, και βιοτικο κοινωνικο επιπεδο. Σημαινει πως εστιαζομαστε περισσοτερο στο συστημα πεποιθησεων αξιων , και αντιληψεων του ανθρωπου και λιγοτερο στα παραπανω εξωτερικα παρατηρησιμα. Επομενως φερνει περισσοτερη αλληλεγγυη στους ανθρωπους και εκτιμηση και επιδιωξη λιγοτερων οικονομικων και βιοτικων ανισοτητων στην κοινωνια.
4) Η επιγνωση αυτη, (της μη θνητης ψυχης στον ανθρωπο) επηρεαζει τους στοχους της ζωης μας. Ειναι φανερο πως στοχοι αποκτησης κοινωνικης , τεχνολογικης, υλικης και οικονομικης εξουσιας , εχουν πραγματικο νοημα μονο αν εξυπηρετουν την ατομικη και ταυτοχρονα συλλογικη μη-θνητη ψυχη. Ετσι η εξουσια δεν ειναι ατοσκοπος και ο μακιαβελισμος ακυρωνεται.
5) Ακομα και οι προβλεψεις για την εξελιξη ενος πολιτισμου αλλαζουν εντελως με την επιγνωση αυτη, της μη θνητης ψυχης στον ανθρωπο. Π.χ. δεν ξερουμε αν τα παιδια μας και οι επομενες γεννιες θα ειναι ψυχες περισσοτερο η λιγοτερο εξελιγμενες απο τις δικες μας τωρα. Πολιτισμος με πιο προηγμενους θεσμους που σεβονται την μη-θνητη ανθρωπινη ψυχη, θα προσελκυσει πιο εξελιγμενες ψυχες απο οτι οι προηγουμενες με αποτελεσμα ο πολιτισμος να μπορει να εξελιχθει πολυ πιο γρηγορα απο οτι φανταζομαστε.
Η λιστα με τις συνεπειες της επιγνωσης της μη θνητης ψυχης στον ανθρωπο δεν τελειωνει εδω , αλλα υπαρχουν πολλα ακομα πολυ ενδιαφεροντα ατομικα και συλλογικα θεματα και σημεια.
https://www.youtube.com/watch?v=5DFXrmiWcV0
https://www.youtube.com/watch?v=5DFXrmiWcV0
ΥΠΕΡΒAINONTAΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΘΝΗΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΘΝΗΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
Οι αφυπνισμένοι άνθρωποι, για να βρουν την ευτυχία, αναζητούν μέσω του διαλογισμού το αιώνιο μέρος της ύπαρξής τους. Την ψυχή τους και τον πνευματικό τους εαυτό. Οι περισσότεροι από αυτούς πιστεύουν στη μετενσάρκωση ή την επαναγενηση της ανθρώπινης ψυχής σε θνητό σώμα. Αυτό γίνεται με τον αυθόρμητο ή οργανωμένο σιωπηλό και χωρίς εικόνες διαλογισμό που πηγαίνει πέρα από τη θνητή τους υλική χωρο-χρονική ύφανση . Όχι εστιάζοντας στο παρόν όπως ισχυρίζονται πολλοί γκουρού, γιατί και το παρόν είναι ακόμα μια άλλη κατηγορία του χρόνου, όπως το παρελθόν και το μέλλον. Αλλά υπερβαίνοντας και τις τρεις κατηγορίες του χρόνου, το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Αυτό γίνεται, επίσης, υπερβαίνοντας το θνητό συγκεκριμένο νου, και εστιάζοντας στο αφηρημένο αθάνατο νου ή ακόμα βαθύτερα. Υπερβαίνοντας το θνητό συγκεκριμένο νου δεν σημαίνει ότι τον κάνουμε αιτία κάθε προβλήματος μας όπως ισχυρίζονται πολλοί γκουρού. Όχι! Όλοι χρειαζόμαστε επίσης την τελειοποίηση του θνητού συγκεκριμένου νου για να λύσουμε τα διάφορα προβλήματα. Τα προβλήματα δεν δημιουργούνται όλα από το, θνητό συγκεκριμένο νου. Υπάρχουν προβλήματα που ίσως δημιουργεί η φυσική πραγματικότητα η γενετική, κλπ
Έτσι, αυτοί οι αφυπνισμένοι άνθρωποι μέσα από την συνειδητοποίηση της πρόθεσης της αιώνιας ψυχής τους , βρίσκουν αυτό που θέλουν να κάνουν στη ζωή τους .
Μπορεί να συμβεί αυτή η πρόθεση της αιώνιας ψυχής να μην χρειάζεται δραστηριότητα και στοχοθεσια μέσα στον θνητό χώρο και χρόνο, για να εκπληρωθεί.
Μπορεί στιγμιαία να εκπληρωθεί αλλάζοντας την στάση της ζωής μας τα πιστεύω μας την σειρά των αξιών μας. Τότε η ύπαρξη μας είναι τέλεια, είμαστε ευτυχισμένοι, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα άλλο από απλώς να υπάρχουμε όπως είμαστε.
Μπορεί όμως , όταν αυτοί οι αφυπνισμένοι άνθρωποι βρίσκουν αληθινή αιώνια πρόθεσή της αιώνιας ψυχής , να χρειαστεί να προχωρήσουν σε δραστηριότητες της κοινωνίας μας . Οι δραστηριότητες αυτές , δημιουργικές ή υπαρξιακής-ανάπτυξης κλπ μπορεί να τους οδηγήσουν να έχουν χρήματα , κοινωνική εξουσία , και φήμη . Αλλά όλα αυτά τα τρία (χρήματα , κοινωνική εξουσία , φήμη) είναι μόνο το μέσο για τους εσωτερικούς τους στόχους .
Αυτοί οι εσωτερικοί αιώνιοι στόχοι ίσως είναι επίσης χρήσιμοι για τον πολιτισμό στο σύνολό του , καθώς και στις υπάρξεις των άλλων ανθρώπων . Επειδή όσο πιο βαθιά βυθίζεται κάποιος στην ύπαρξη του, τόσο περισσότερο θα βρει εκεί και τις υπάρξεις των άλλων ανθρώπων .
Για αυτούς πλούτος είναι η ικανότητα να βιώσουν ευτυχισμένα και συνειδητά τις διάφορες καταστάσεις και ποιότητες της ύπαρξής τους . Ως εκ τούτου τα χρήματα , η δόξα και η κοινωνική εξουσία , για αυτούς τους αφυπνισμένους ανθρώπους ( που μπορεί να είναι είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε στο δημόσιο τομέα ) , είναι μόνο το μέσον, κυρίως για το κοινό καλό , είναι προοδευτικά για τον πολιτισμό , και δεν είναι αυτοσκοπός . Από την άλλη πλευρά , υπάρχουν άνθρωποι ( είτε στον ιδιωτικό τομέα είτε στο δημόσιο τομέα ) που κάνουν χρήματα , δόξα και την εξουσία , ως αυτοσκοπό. Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι φτάνουν σε αδιέξοδο , και τα χρήματά τους , η φήμη και η εξουσία είναι ενελικτικα όχι εξελικτικά, που οδηγούν έμμεσα ή άμεσα στην καταστροφή στην κοινωνία , και στους άλλους ανθρώπους . Έτσι, τα χρήματα μπορεί να είναι οπισθοδρομικά και ενελικτικα .
Τα χρήματα, αν θεωρηθούν ως δικαίωμα στους πόρους του πλανήτη, είναι κάτι που φαίνεται καλό και προοδευτικό και σε ένα ελάχιστο βιοτικό επίπεδο και επιβίωσης όλοι πρέπει να έχουν άνευ όρων (είτε εργάζονται είτε όχι) . Επειδή οικολογική ζωή και εφευρέσεις του πολιτισμού , είναι μια κοινή κληρονομιά για όλους, και καμιά μειοψηφία δεν πρέπει να τα μονοπωλήσει εις βάρος όλων των υπόλοιπων.
Αλλά αν τα χρήματα θεωρηθούν ως ένα μέσο, μια τεχνολογία για την εξάσκηση εξουσίας από άνθρωπο σε άνθρωπο τότε είναι οπισθοδρομικά, ενελικτικα, αρνητικά, αν αυτή η εξουσία είναι οπισθοδρομική και προοδευτικά , εξελικτικά, θετικά, αν αυτή η εξουσία είναι προοδευτική.
Και αν τα χρήματα θεωρηθούν ως ένα μέσο για να αύξηση ή μείωση της ανισότητας του βιοτικού επιπέδου στην κοινωνία, τότε είναι συνήθως οπισθοδρομικά (όχι πάντα) αν αυξάνουν τις ανισότητες και συνήθως προοδευτικά (όχι πάντα), αν μειώνουν τις ανισότητες.
Το ίδιο και με τη φήμη. Η φήμη μπορεί να είναι πάρα πολύ οπισθοδρομική , ενελικτικη, (για την κοινωνία εννοώ όχι για το διάσημο πρόσωπο). Υπάρχει τόση πολύ αρνητική βούληση που «αιωρείται» γενικά στον πολιτισμό μας, και την δεξιωνόμαστε αλόγιστα , που μερικές φορές δεν αποκτά φήμη κάποιος εκτός αν αυτό που κάνει στην κοινωνία είναι αρκούντως καταστροφικό ως προς κάποιο μέτρο. Φυσικά, η φήμη είναι πάντα υποκριτικά θετική, και οι μη αφυπνισμένοι άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν τι πραγματικά συμβαίνει. Και δεν αποκτούμε χρήματα ή εξουσία, εκτός αν αυτό που κάνουμε στην κοινωνία είναι αρκούντως καταστροφικό ως προς κάποιο μέτρο.
Το ερώτημα αν τα χρήματα, η δόξα και η εξουσία στον πολιτισμό στο σύνολο τους αθροιστικά είναι στην πλευρά της οπισθοδρομικής, ενελικτικης, αρνητικής βούλησης, ή στην πλευρά της προοδευτικής θετικής βούληση, είναι κάτι που δεν θα συζητήσουμε εδώ, αλλά σίγουρα ο πόλεμος στις δυο αυτές πλευρές είναι συνεχής.
Όταν παρασυρόμαστε σε ροη στον θνητό χρόνο και χώρο , με στόχο μόνο την επιβίωση, η σε ορμή για χρήματα, δόξα και εξουσία, που τίθεται εξωτερικά, από παραστάσεις διαφημίσεων, μεσών μαζικής ενημέρωση , φίλων, η από τα ίδια τα υλικά αντικείμενα κλπ, μπορεί να βρεθούμε να αναλώνουμε όλη την ζωή μας και την ψυχική μας ενέργεια, σε αυτό που πραγματικά κατά βάθος δεν έχουμε πρόθεση. Η ακόμα χειρότερα προδίδει την ίδια την αιώνια ψυχή μας. Έτσι γινόμαστε δυστυχισμένοι, και έχουμε μια βαθειά δυσαρέσκεια από τον ίδια την βαθύτερη ύπαρξη μας για εμάς και όλο τον κόσμο. Δεν είναι η υλική χωρο-χρονική πραγματικότητα που θα μας υποβάλει το θέλουμε να κάνουμε στην ζωή μας. Αλλά η αιώνια ψυχή μας. Η χωρο-χρονικη πραγματικότητα θα παρατηρηθεί θα γίνει γνωστή θα διαμορφωθεί και θα υπηρετήσει την εξέλιξη της αιωνίας ψυχής και όχι ανάποδα. Τότε μόνο έρχεται η εκπλήρωση και η ευτυχία. Το τι βιώνει στην θνητή ζωή μας η αθάνατη ψυχή μας έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία, από τους θνητούς χωρο-χρονικούς στόχους ενός κατώτερου πολιτισμού όταν αυτοί υποβάλλονται από αλλού. Διότι αυτά τα βιώματα θα περάσουν στην αιωνιότητα και σε άλλες ζωές μας.
Στην πορεία αυτή μπορεί να χρειαστεί να απορρίψουμε κυρίαρχους θεσμούς και δόγματα του πολιτισμού, η ακόμα και της ίδιας της φύσης (όπως οι νόμοι του θανάτου, πόνου και αίματος της επιβίωσης των ζωντανών στην ζούγκλα). Δεν είναι αλαζονεία, η έπαρση μια τέτοια προσέγγιση. Αναζητούμε τι στην φύση και στον πολιτισμό είναι σύμφωνο με την βαθύτερη ύπαρξη και πνεύμα μας και όχι ανάποδα. Κα όχι για λόγους ότι ατομικό είναι πάνω από το συλλογικό. Αλλά διότι η συλλογικότητα που κοιτάμε μπορεί να είναι μια πολύ μικρή σε σχέση μια πολύ μεγαλύτερη και καλλίτερη συλλογικότητα των υπάρξεων ανά τους πολιτισμούς των γαλαξιών, Η ακόμα και ανά υλικές φυσικές πραγματικότητες υψηλότερης συχνότητας που δεν έχουν τους παραπάνω νόμους της φύσης που βλέπουμε.
Συμπερασματικά βλέπουμε ότι η ευτυχία στη θνητή ζωή μας έρχεται όταν υπερβαίνουμε τους περιορισμούς της θνητής ζωής μας, και ανακαλύπτουμε την αληθινή αιώνια ποιότητα και πρόθεση της αθάνατης ύπαρξή μας. Από αυτή την αιωνιότητα πρέπει να προέρχονται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι πράξεις μας και τότε μόνο μπορεί να έρθει και η ευτυχία
