Διάλεξη στο Πανεπιστήμιο JAEN 2012
(Βλεπε επισης αναρτηση 111)
Η Παγκόσμια υπερχρέωση δεν είναι το αποτέλεσμα της κακής οικονομική συμπεριφορά. παγκόσμια των δανειοληπτών
•Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πωλούν την ιδέα ότι η κρίση του χρέους είναι ένα τοπικό ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα συμπεριφοράς, για κάθε χώρα, επιχείρηση ή νοικοκυριό ξεχωριστά.
•Αλλά, όπως κρίση του χρέους εμφανίζεται ως ένα παγκόσμιο πρόβλημα, οι βαθύτερες πραγματικές αιτίες πρέπει να αναζητηθούν, μέσα στο είδος της αναγκαστικής ροής του χρήματος στο σημερινό νομισματικό σύστημα
Ποιος και πότε εκτυπώνει χρήματα στο σημερινό νομισματικό σύστημα
•Το κράτος : Έχει το δικαίωμα να "εκτύπωση" μόνο μεταλλικά νομίσματα.
•Πότε: Αυτό συμβαίνει για να ανανεώσει φθαρμένα κέρματα, και σπάνια για την αύξηση ή μείωση των κερμάτων σε κυκλοφορία
•Η τυπική τράπεζα: Αναγκάζει την κεντρική τράπεζα να "εκτύπωση" χρήματα κάθε φορά που δανείζει χρήματα (που δεν έχει), σύμφωνα με τον κανόνα του κλασματικού αποθέματος 1-10
•Πότε: Συνεχώς, όλη την ώρα.
•Η κεντρική τράπεζα: "Εκτυπώνει" χρήματα όταν αγοράζει δημόσια χρεόγραφα, ομόλογα και άλλα, ή θέλει να "διάσωση" υπερχρεωμένες οργανώσεις.
•Πότε: συνεχώς ή περιοδικά. Οι αποφάσεις είναι στην δική της διάκριση και είναι φανερές η κρυφές .
•Παρατήρηση: Είναι μύθος δεν θα πρέπει να "τυπώνονται" χρήματα στο νομισματικό σύστημα, καθώς αυτό θα δημιουργήσει πληθωρισμό. Στην πραγματικότητα τα χρήματα "εκτυπώνονται" γ συνεχώς με χαμηλό ή υψηλό πληθωρισμό.
•Βλέπε π.χ. http://www.anthroposophy.org/uploads/media/Federal_Reserve-PVOLeary.pdf
Βλεπε ακόμα https://youtu.be/NCQNg-GkNHw
Ο κανόνας κλασματικών-αποθεμάτων 1-10 των Τραπεζών είναι το ένοχο "σφάλμα" απληστίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος
•Ο κανόνας των κλασματικών αποθεμάτων 1-10:
•Για το κάθε 10 ευρώ που είναι κατατεθειμένα στην τράπεζα, μπορεί να δανείσει 9 από αυτά επί των τόκων
•Για κάθε € 10 που υπάρχει ως μετρητά στην τράπεζα, μπορεί να ζητήσει από την κεντρική τράπεζα να "εκτύπωση" 100 ευρώ, να τα δανειστεί, και να δανείσει τα 90 από αυτά επί των τόκων
•Σε παλαιότερους αιώνες ο κανόνας αυτός σχετιζόταν με την έλλειψη του χρυσού, καθώς όλα τα μετρητά ήταν αποδείξεις καταθέσεων των μετάλλων σε χρυσό και μια άπατη των χρυσοχόων που εξέδιδαν 10 φόρες περισσότερες αποδείξεις από όσο χρυσό είχαν η οποία όμως τελικά νομιμοποιήθηκε. .
• Αλλά τώρα τα εκδιδόμενα χρήματα δεν βασίζονται σε χρυσό, ο κανόνας αυτός είναι ουσιαστικά άνευ αντικειμένου στον χρυσό αναφέρεται πλέον στο καταθέσεις , και απλά αντανακλά τις φιλοδοξίες των άπληστων τραπεζιτών για τον έλεγχο της παροχής του χρήματος.
•Ο κανόνας κλασματικό αποθεματικό κάνει τις τράπεζες να λειτουργούν με μόχλευση = 10, το οποίο είναι πολύ ασταθής, καθώς με τον παραμικρό «οικονομικό-σεισμό» του χρηματοπιστωτικού συστήματος οδηγεί σε καταρρεύσεις και χρεοκοπίες των μη-κεντρικών τραπεζών . Αν ένα σημαντικό μέρος των καταθέσεων απαιτηθεί ταυτόχρονα για ανάληψη , από μια τράπεζα για οποιονδήποτε λόγο, η τράπεζα θα χρεοκοπήσει και θα καταστεί αφερέγγυα. Αυτό οδήγησε σε εκβιασμό των κυβερνήσεων και στο να χάσουν τα κράτη το προνόμιο να εκτυπώνουν τα χρήματα, και να το δώσουν άνευ όρων σε μια μικρή ομάδα τραπεζιτών, που είναι οι απόρρητοι ιδιοκτήτες της κεντρικής τράπεζας.
Για να είναι ευσταθές ένα τραπεζικό νομισματικό σύστημα, οι τράπεζες δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν τον κανόνα κλασματικών αποθεμάτων 1-10
•Ο μέσος όρος της μόχλευσης (ως πηλίκο ενεργητικού προς ίδια κεφάλαια) στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις είναι 3.
•Ενώ λογω του κανόνα κλασματικών αποθεμάτων 1-10 , στις τράπεζες είναι 10 . Δηλ οι τράπεζες έχουν την μέγιστη μόχλευση στην οικονομία.
•Ψηλή μόχλευση σημαίνει περισσότερα κέρδη, αλλά και περισσότερο ρίσκο. Η μόχλευση είναι και μετρό ρίσκου. Μεγάλη μόχλευση σημαίνει μεγάλο ρίσκο.
•Έτσι οι τράπεζες έχουν το μέγιστο ρίσκο στην οικονομία. Αλλά μέσω των διαφημίσεων οι περισσότεροι νομίζουν πως οι τράπεζες είναι ο σταθερότερος κλάδος στην οικονομία.
•Από την άλλη μόχλευση 3 σημαίνει για την μέση επιχείρηση πως τα δανειακά κεφάλαια είναι περίπου 66% του ενεργητικού. Αυτό είναι συνέπεια, του ότι για να έχουν πρόσβαση σε κεφάλαια οι επιχειρήσεις πρέπει να δανειστούν από τράπεζες. Αν το εκδιδόμενο χρήμα στο νομισματικό σύστημα κυκλοφορούσε κυρίως χωρίς δανεισμό (έξω από το τραπεζικό σύστημα) η μέση επιχείρηση θα είχε δανειακά κεφάλαια κατά μέγιστο 33% του ενεργητικού. Δηλ μόχλευση 3/2=1.5 μόνο.
•Αν θα θέλαμε οι τράπεζες να είναι περισσότερο σταθερές από την μέση επιχείρηση λογω του ρόλου κλειδιού που παίζουν στην οικονομία, θα έπρεπε να είχαν μόχλευση λιγότερο από 1.5. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούν τον κανόνα των κλασματικών αποθεμάτων 1-10. Ο οποίος είναι άλλωστε η νομιμοποίηση μιας απάτης απληστίας των χρυσοχόων στους παρελθόντες αιώνες.
Για να μην δημιουργείται υπερχρέωση στην οικονομία, το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί κατά 80% όχι με δανεισμό
•Όταν εκδίδεται το χρήμα κανονικά είναι δημόσιο αγαθό και ανήκει σε όλους. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να το εκδίδει ένα μη κερδοσκοπικός οργανισμός. Επιπλέον πρέπει να προσφέρεται στην κοινωνία κυρίως χωρίς δανεισμό. Δηλ μέσω επενδύσεων, επιδοτήσεων, μισθών κλπ.
Με στατιστική μαθηματική βεβαιότητα το παρόν νομισματικό σύστημα (της υπερχρέωσης) είναι μη-βιώσιμο
•Με στατιστική μαθηματική βεβαιότητα το χρέος των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων και των χωρών (όπως η Ισπανία, η Γερμανία, Ελλάδα κλπ) θα πρέπει να αυξάνεται και είναι μη-βιώσιμο.
•Το μέσο ποσοστό των υποχρεώσεων μιας τυπικής ευρωπαϊκής οικονομίας είναι πάνω από 66%, και είναι ήδη ανωμαλία, καθώς σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις δεν είναι χρηματοοικονομικά οι ιδιοκτήτες των περιουσιακών τους στοιχείων, αν και από νομική άποψη φαίνεται να είναι.
•Οι συνταγές λιτότητας και εξυγίανσης δημόσιων οικονομικών, αν και σε γενικές γραμμές, προφανώς, κάτι βελτιώνουν, είναι εντελώς ανεπαρκής και είναι αδύνατο με αυτές μόνο για να ανακοπεί το αδιέξοδο των αυξανόμενων χρεών.
•Το προφανές μέτρο της διακοπής του να δανείζεται ια δημόσια οικονομία χρήματα στο σημερινό τραπεζικό νομισματικό σύστημα, είναι ισοδύναμο με το να αργοπεθαίνει οικονομικά το κράτος η με το να χρεοκοπήσει, αν δεν αλλάξει το νομισματικό σύστημα.
Οι πολιτικοί εναντίων των τραπεζιτών. Η από πάνω προς τα κάτω λύση του αδιέξοδου μέσω ενός δημόσιου μη-τραπεζικού νομισματικού συστήματος
•Η τρέχουσα κρίσης της υπερ-χρέωσης δείχνει ξεκάθαρα, ότι η μειοψηφία των μεγάλων τραπεζιτών έχουν λειτουργήσει μέχρι στιγμής, με ένα κοινωνικά ανεύθυνο τρόπο, έχουν αποκτήσει κρυπτο-ολιγαρχική εξουσία στην κοινωνία, μεγαλύτερη από τη δύναμη των πολιτικών που αναγκάζονται να διεξάγουν μία θεατρική αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία.
•Μία από πάνω προς τα κάτω λύση της υπερ-χρέωσης θα απαιτήσει οι πολιτικοί να αλλάξουν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, και να μετατρέψουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) σε μη-κερδοσκοπικό οργανισμό που ανήκει αναλογικά με τον πληθυσμό στα κράτη της ευρωζώνης . Μόνο το δημόσιο των κρατών της ευρωζώνης θα πρέπει να έχει το δικαίωμα της έκδοσης του ευρώ και όχι ένα ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα.
•Επιπλέον, η ΕΚΤ πρέπει να τα σεισάχθεια δηλ να κάνει μία συνολική επανεκκίνηση (global reset) και να διαγράψει όλα τα δάνεια που έχει δώσει προς κάθε κατεύθυνση από την ημερομηνία ίδρυσης της (Δημόσιοι τομείς των χωρών της ευρωζώνης αλλά και εμπορικές τράπεζες) Ως μια αλυσιδωτή αντίδραση, επίσης όλες οι άλλες τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί (όπως τα κράτη, το ΔΝΤ, και ο EFSM) επίσης να διαγράψουν ίσο ποσό του δανεισμού, που έχουν κάνει σε άλλες επιχειρήσεις, κράτη η φυσικά πρόσωπα .
Οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά εναντίων των τραπεζιτών: Η λύση από κάτω προς τα πάνω με τα παράλληλα τοπικά δημοκρατικά δημόσια μη-τραπεζικά νομίσματα
•Δεδομένου ότι η εξουσία των τραπεζιτών είναι ψηλή πάνω από τους πολιτικούς, ι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και την κοινωνία γενικότερα, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι δεν είναι πολύ πιθανό, ότι όλοι οι πολιτικοί ταυτόχρονα, θα επιλύσουν από πάνω-προς τα κάτω την υπερχρέωση , καθιστώντας το νομισματικό σύστημα, δημόσιο, από ιδιωτικό που είναι τώρα .
•Τότε μια πιο πιθανή λύση θα είναι ότι ορισμένες από τις χώρες (π.χ. Μεσογειακές), που υποφέρουν περισσότερο από τα υπερβολικά κρατικά χρέη θα καταφύγουν σε παράλληλα τοπικά ανεπίσημα νομίσματα χωρίς να βγουν από το ευρώ η θα βγουν από το ευρώ και θα καταφύγουν σε επίσημα τοπικά νομίσματα. Το παράλληλο τοπικό νόμισμα δεν πρέπει να είναι μια μικρογραφία του ευρώ, ούτε και επανάληψη του παλιού εθνικού τους νομίσματος που πάλι ήταν από ένα ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα. Θα πρέπει τώρα να είναι ένα τοπικό εθνικό νομισματικό μη-τραπεζικό σύστημα απαλλαγμένο σχεδιασμένο έτσι ώστε να μην δημιουργεί υπερχρέωση.
•. Με αυτόν τον τρόπο η κοινωνική δυστυχία, ο αργός οικονομικός θάνατος, και η ανεργία θα έχουν εν μέρει αλλά κατά κύριο λογο επιλυθεί.
•Σε κάποιο μακρινό μέλλον, θα ξανα-ιδρυθεί ένα νέο δημοκρατικό ευρώ μέσω ενός μη-τραπεζικού πολύ-κρατικού νομισματικού συστήματος ελεύθερο από την παθογένεια της υπερχρέωσης.
Η μη επίλυση: Τα ηθικά , και οικονομικά μειονεκτήματα της εσωτερικής υποτίμησης στις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης
•Αν δεν θα συμβεί ούτε η από πάνω προς κάτω λύση (το ευρώ θα γίνει ένα πολυγραφικό μη-τραπεζικό νομισματικό σύστημα) ούτε η από κάτω προς τα πάνω λύση (τοπικά εθνικά δημόσια μη-τραπεζικά νομίσματα ελεύθερα από την παθογένεια της υπερχρέωσης) , τότε τα επόμενη φαινόμενα θα ακολουθήσουν
•1) Ανεργία, 2) Εσωτερικής υποτίμηση μέσω μέτρων λιτότητας , 3) Αυξημένη οικονομικές διαφορές. 4) Μείωση της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης
• Και ακόμα και αν μετά από 5-10 χρόνια, η ακραία της ανεργία και των χρεωκοπία των επιχειρήσεων σταματήσει , θα εξακολουθούμε να ζούμε σε μια μη στατιστικά βιώσιμο νομισματικό σύστημα, όπου ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η τελική απότομη χρεοκοπία θα ήταν να διαπράξουν αυτοκτονία οικονομικά με μέτρα λιτότητας και με το πάγωμα των οικονομικών δραστηριοτήτων, της παραγωγικότητας και της ανάπτυξης.
•Ειδικότερα εσωτερική υποτίμηση σημαίνει μείωση της αξίας της ανθρώπινης εργασίας, σε σύγκριση με την αξία των υλικών αγαθών, το οποία είναι ανήθικο. Το ανθρώπινο άυλο έργο περιλαμβάνει τη συμμετοχή της ψυχής, και εξ ορισμού έχει μεγαλύτερη αξία, (ουσιαστικά μη-μετρήσιμη) με χρήματα, σε σύγκριση με την αξία των καταναλωτικών ενσώματων προϊόντων.
•Επιπλέον, οι αυξημένες οικονομικές διαφορές κάνουν την κοινωνία να υποφέρει, την οδηγεί σε αυξημένη εγκληματικότητα, ψυχολογική ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης, μειωμένη συλλογική νοημοσύνη κλπ . Βλέπε, π.χ. μελέτες του ΟΗΕ και Πανεπιστημίων στο βίντεο
•http://www.ted.com/talks/lang/en/richard_wilkinson.html
